Πορτφoλιο Ελληνικων

Το ποίημα "Τα Παράθυρα" είναι το αγαπημένο μου ποίημα του Καβάφη. Ο κύριος λόγος είναι γιατί περιέχει μια ιδιαίτερη διαχρονικότητα, η οποία σχετίζεται με τα ανθρώπινα συναισθήματα. Πιο συγκεκριμένα, στο κείμενο ο Καβάφης μιλάει για την πίεση ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρεί μία έξοδο, αλλά στο τέλος αποδέχεται την μοίρα του και σκέφτεται πως ίσως μία ζωή παγιδευμένος σε ένα δωμάτιο να μην είναι και τόσο άσχημη.

Στα κείμενα του, ο κάθε συγγραφέας δημιουργεί πλαστές φωνές μέσα από τους χαρακτήρες και τους αφηγητές των κειμένων του. Όμως, στη λογοτεχνία σχεδόν ποτέ δεν πρέπει να ταυτίζουμε τους χαρακτήρες και τους αφηγητές με τον ίδιο το συγγραφέα. Άρα, γιατί είναι σημαντική η ταυτότητα που αναδύεται μέσα από το έργο του συγγραφέα, σε αυτή την περίπτωση του Γιώργου Ιωάννου.

Απόσπασμα από "Η Μονή Κληρονομιά" Ο παππούς πήρε να καταρρέει. Απόφευγε, φαίνεται, και να τρώει, για να ’χουν κάτι παραπάνω τα παιδιά. Βγήκε κι εκείνη η πούντα της Σαμοθράκης κι έγινε γερός συνδυασμός. Έγειρε σε λίγο ο τσέλιγκας. Και πρέπει να τέλειωσε με τρόπο φριχτό, μα την περιγραφή αυτή ποτέ μου δεν την έχω ακούσει. Κι όμως λίγον καιρό πιο ύστερα τα πράγματα πήραν ν’ αλλάζουν. Οι Βούλγαροι έγιναν μαλακότεροι και τέλος, μια ωραία πρωία, χάθηκαν μαζί με τους συμμάχους τους από προσώπου γης. Είχε γίνει ανακωχή κι οι εχθροί μας διασκορπίστηκαν νικημένοι. Η χήρα ανάπτυξε τότε όλη της τη δραστηριότητα. Αποδείχτηκε πως κάτω από κείνο το φακιόλι κρυβόταν πολλή τόλμη και εξυπνάδα. Πήρε πρώτα τα κορίτσια της και τα πήγε στη Σαλονίκη. Αφού τα ταχτοποίησε κοντά σε πατριώτες, κίνησε με τα πόδια για την απελευθερωμένη πατρίδα. Φτάνοντας, βρήκε ευτυχώς, το σπίτι απείραχτο. Μια γειτόνισσα Τουρκάλα το προστάτευε. Δούλεψε εκεί για μήνες παλικαρίσια. Συμμάζεψε το σπιτικό, έκανε σοδειά, έβγ...

            Αγνοόντας την παραδοσιακή τεχνική  ρυθμού και ροής στην ποίησης, ο Καβάφης πολλές φορές εφαρμόζει έναν ανισόρροπο ρυθμό  και συμπεριλαμβάνει έντονους κακόηχους, παρατονισμούς, και σημεία στίξης σε απρόβλεπτα σημεία.             Ένα παράδειγμα είναι το ποίημα «Τα Τείχη». Μόλις στην πρώτη στροφή, βρίσκεται ένας παρατονισμός που δημιουργεί κακόηχο. Για παράδειγμα, στις λέξεις «χωρίς λύπην», υπάρχει τονισμός σε δύο συνεχόμενες συλλαβές. Αυτό επαναλαμβάνεται στην φράση "κτιστών ή ήχον". Συνήθως, για να δημιουργηθεί ένας ευχάριστος ρυθμός, θα υπήρχε τουλάχιστον μία συλλαβή χωρίς τονισμός ως παύση ανάμεσα στις άλλες δύο τονισμένες συλλαβές.             Στη συνέχεια, ο ποιητής τοποθετεί μέχρι και σημεία στίξης σε απρόβλεπτα σημεία. Στην τέταρτη σειρά, βρίσκεται μία άνω και κάτω τελεία, η οποία δημιουργεί μία αδέξια παύ...

Θέματα Πόλεμος Απώλεια Καταπίεση Θάνατος Ωρίμανση Μετανάστευση Θεσσαλονίκη Κατοχή Σεξουαλικότητα Τεχνικές Συνειρμικότητα  Εικονοποιία Συμβολισμός Σχάση της αφηγηματικής οπτικής γωνίας Αναδρομές Απουσία πλοκής Βιωματική αφήγηση

            Ο διδακτισμός είναι ένα επαναλαμβανόμενο στοιχείο στην ποίηση του Κωσταντίνου Καβάφη. Διάφορα κείμενα του περιέχουν ηθικά μηνύματα, πρότυπες στάσεις προς τη ζωή, και συνολικά συμβουλές που ο ποιητής προσφέρει στον αναγνώστη.             Ένα παράδειγμα είναι  Η Πόλις . Στο ποίημα, ο αφηγητής απευθύνεται σε ένα άτομο, αρχίζοντας με την λέξη «Είπες». Στη συνέχεια, ο αφηγητής τον παραθέτει, λέγοντας πως το άτομο αυτό θέλει να ταξιδέψει και να βρει ένα καινούργιο και καλλίτερο μέρος από αυτό στο οποίο βρισκόταν ήδη. Όμως μετά ο αφηγητής απαντάει πως, αυτός ο νέος τόπος που ψάχνει το άτομο αυτό, δεν θα βρεθεί ποτέ. Η παλιά πόλη θα τον ακολουθάει για πάντα, και πάντα σε αυτήν θα καταλήγει. Έτσι η πόλη ανάγεται ως σύμβολο του εαυτού.          Ο διδακτισμός του Καβάφη εντοπίζ...