Οι πληγές και το αντίκτυπο του Εμφύλιου Πολέμου στην Ελληνική κοινωνία - "Ο Θείος Βαγγέλης" του Γιώργου Ιωάννου

 Στο απόσπασμα του, ο Γιώργος Ιωάννου στρέφεται προς μία καταστροφική περίοδο για την Ελλάδα, αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά την περίοδο αυτή διαδραματίστηκε η Ελληνική Εμφύλια διαμάχη ανάμεσα στον Ελληνικό Βασιλικό στρατό, και τους υποστηριχτές του Κουμμουνιστικού κόμματος. Πιο συγκεκριμένα, το διήγημα ακολουθεί την ιστορία του «Θείου Βαγγέλη», την οποία αφηγείται ο Ιωάννου μέσα από την οπτική γωνία των ανιψιών του.

            Στο διήγημα, ο Θείος Βαγγέλης, είναι ένας εκφωνητής επικήδειων λόγων για τους νεκρούς στρατιώτες. Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου, μίλησε για πολλούς ανθρώπους που πέθαναν, είτε πολεμώντας είτε όχι. Οι θάνατοι που έζησε και οι νεκροί για τους οποίους μίλησε, ήταν τόσοι πολλοί που σιγά σιγά ο θάνατος άρχισε να χάνει τη σημασία του. Ο Θείος Βαγγέλης είχε γίνει απαθής και ο θάνατος γύρω του δεν τον επηρέαζε πια. Με αυτή την πτυχή της ιστορίας, ο συγγραφέας παρουσιάζει στον αναγνώστη τα καταστροφικά αποτελέσματα και τις πληγές που δημιούργησε ο πόλεμος στους ανθρώπους.

            Προς το τέλος του διηγήματος, ή γυναίκα του Θείου Βαγγέλη αρρωσταίνει βαριά, και πεθαίνει. Αυτή τη φορά, ο θάνατος είχε πολύ μεγαλύτερη επίπτωση στον Βαγγέλη και τους ανιψιούς του. Ξαφνικά, ένας δικός τους άνθρωπος ήταν νεκρός. Η απώλεια ήταν αρκετά μεγάλη με αποτέλεσμα ο Θείος Βαγγέλης να χάσει την απάθεια που ένιωθε εδώ και πολύ καιρό

             Πιστεύω πως αυτό που θέλει να μεταφέρει στον αναγνώστη ο Ιωάννου, είναι το βάθος της πληγής και το αντίκτυπο που είχε ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ελληνική κοινωνία. Ο πόλεμος δεν αφορούσε πια ξένους και ο κάθε θάνατος σήμαινε πως μία ελληνική οικογένεια είχε χάσει ένα μέλος της. Ο αριθμός των νεκρών ήταν τόσο μεγάλος, που η απάθεια κυριαρχούσε στους ανθρώπους και ο μόνος τρόπος για να έχει σημασία ο θάνατος ήταν να αφορούσε κάποιον κοντά τους.